DZIECI MARYI (MARIANKI)

Dzieci Maryi i Młodzież Maryjna nazywana również JMV – stowarzyszenie Dzieci Maryi obejmuje młode dziewczęta i chłopców, którzy chcą żyć duchem maryjnym i szerzyć cześć Najświętszej Maryi Panny Niepokalanej. Powstało ono pod wpływem objawień Matki Bożej św. Katarzynie Laboure w 1830r, w kaplicy Sióstr Miłosierdzia w Paryżu. Zostało zatwierdzone przez papieża Piusa IX dnia 20 czerwca 1847 roku. Jest ono zarejestrowane w Papieskiej Radzie Świeckich.

W Polsce Stowarzyszenie istnieje i działa od 1852 r. W okresie powojennym, chociaż oficjalnie zostało rozwiązane w miarę istniejących możliwości rozwijało swoją działalność. Stowarzyszenie kieruje się przepisami Kodeksu Prawa Kanonicznego o Stowarzyszeniach i Statutem zatwierdzonym przez wizytatora Polskiej Prowincji Księży Misjonarzy oraz Konferencję Episkopatu Polski. Celem Stowarzyszenia jest pogłębianie nabożeństwa do Najświętszej Maryi Panny i szerzenie Jej kultu: wychowanie wszystkich członków w wierze i w życiu modlitwy, budzenie i rozwijanie ducha apostolskiego w służbie ubogim, szczególnie młodym ofiarom nędzy duchowej i materialnej, dobre przygotowanie członków Stowarzyszenie do współpracy z różnymi dziedzinami duszpasterstwa w myśl zaleceń Kościoła.

Stowarzyszenie Dzieci i Młodzieży Maryi osiąga swój cel poprzez korzystanie z takich środków jak: przeżywanie Eucharystii, kontemplację osoby Maryi, naśladowanie Maryi i praktykowanie Jej cnót, rozpowszechnianie i noszenie Cudownego Medalika zgodnie z obietnicą zawartą w słowach Maryi: „Wszyscy, którzy nosić go będą otrzymają wiele łask”, poznawanie historii objawień Matki Bożej św. Katarzynie Laboure i symboliki Cudownego Medalika. Hasłem Stowarzyszenia są słowa: „O Maryjo bez grzechu poczęta, módl się za nami, którzy się do Ciebie uciekamy”. Dzieci Maryi idąc za wezwaniem Matki Bożej wypowiadają tę modlitwę jak najczęściej. Zawołaniem Dzieci Maryi są słowa: „Cześć Maryi” odp.: „Cześć Niepokalanej”. Znakiem rozpoznawczym jest medal Niepokalanej objawiony św. Katarzynie Laboure. Stowarzyszenia zawsze noszą na szyi medalik.

MATERIAŁY FORMACYJNE

Niedawno ukazała się drukiem książka zatytułowana „Dzieci Maryi. Materiały formacyjne”. Przygotowana została przez Duszpasterstwo Dzieci Maryi Diecezji Gliwickiej, a wydało ją Wydawnictwo Świętego Krzyża w Opolu.

Treść książki stanowią materiały formacyjno-metodyczne opracowane z myślą o księżach i animatorach prowadzących w parafiach przez cały rok szkolny spotkania z dziewczętami ze Wspólnoty Dzieci Maryi. Animator znajdzie tu trzy różne propozycje do całorocznej pracy z dziećmi i młodzieżą. Ich tematyka dostosowana została do zainteresowań dziewcząt. Są to trzy niezależne cykle spotkań poświęcone kolejno:

• różnym modlitwom adresowanym do Maryi (ich kompozycji, treści oraz historii);
• postaciom wybranych kobiet Starego i Nowego Testamentu;
• opracowanym tematycznie wezwaniom i tytułom Maryi zaczerpniętym z najbardziej popularnych modlitw.

Każdy cykl zawiera ok. trzydziestu scenariuszy spotkań. Należy je traktować jako propozycję. Animator może je albo odwzorowywać, albo traktować jako materiał pomocniczy i inspirację do opracowywania zajęć według własnych pomysłów. Zarówno przebieg zajęć, zakres treści, jak i ich formę należy dostosowywać do własnych umiejętności, a także do możliwości i potrzeb grupy.

Zawarte w tej pozycji materiały mogą posłużyć także w pracy duszpasterskiej w każdej innej wspólnocie religijnej – zarówno dziecięcej jak i młodzieżowej czy nawet we wspólnocie ludzi dorosłych. Można je wykorzystać również w katechezie szkolnej. Jest to rodzaj poradnika metodycznego dla prowadzących zajęcia i spotkania, a więc do animatorów i katechetów.

Dystrybucją książki zajmuje się diecezjalny moderator Dzieci Maryi Diecezji Gliwickiej. Można ją nabyć także w kurialnym sklepiku.

KATARZYNA LABOURE

Urodziła się 2 maja 1806 r. w Fain-les-Moutiers (w departamencie Cote-d Or, Francja), w licznej rodzinie chłopskiej. Nigdy nie uczęszczała do szkoły. Utraciwszy wcześnie matkę, objęła w rodzinnym domu funkcje gospodyni. W ślad za swą starszą siostrą mimo oporów ojca wstąpiła w r. 1830 do szarytek. Postulat odbyła w Chatillon-sur-Seine, nowicjat na rue du Bac w Paryżu. Doznała wtedy wielu nadzwyczajnych łask, z których najsłynniejszą była wizja z dnia 27 listopada 1830. Z niej to wywodzi się praktyka Cudownego Medalika. W 1831 r. Katarzyna znalazła się w hospicjum przy ulicy Picpus i tam w ukryciu, nie zdradzając swych wizji nikomu poza spowiednikiem, dokończyła swego skromnego życia, wypełnionego uciążliwymi posługami około starców. Zmarła 31 grudnia 1876 r. Beatyfikował ją w 1933 r. Pius XI, kanonizował zaś w 1947 r. Pius XII. Pamiątkę jej obchodzono do niedawna 28 listopada, obecnie jednak zgodnie z przyjętą zasadą 31 grudnia.

CUDOWNY MEDALIK MARYI

27 listopada 1830r. przy Rue du Bac w Paryżu nowicjuszka w zgromadzeniu Sióstr Miłosierdzia (Szarytek) Katarzyna Laboure podczas modlitwy ujrzała Maryję jakby stojącą na kuli ziemskiej, a z jej rąk na wszystkie strony wychodziły jasne promienie. „Promienie spływające z mych dłoni są symbolem łask, jakie zlewam na tych, którzy mnie o to proszą”- powiedziała Maryja. Po tych słowach obraz jakby odwrócił się i Katarzyna ujrzała literę M z wyrastającym ze środka krzyżem, Serce Jezusa otoczone cierniową koroną i Serce Maryi przeszyte mieczem. Matka Boża poleciła siostrze, by postarała się o wybicie jak największej ilości medalików według obrazu, jaki oglądała. „Wszyscy, którzy będą nosili ten medalik, dostąpią wielkich łask, szczególnie, jeśli będą go nosili na szyi. Tych, którzy we mnie ufają, wielu łaskami obdarzę”- obiecała Maryja. W ciągu dziesięciu lat od czasu objawienia wybito ok. 80 milionów sztuk Cudownego Medalika z napisem „O Maryjo bez grzechu poczęta, módl się za nami, którzy się do Ciebie uciekamy”.

CO PROPONUJE MARYJA

Co ona proponuje? Nie wielkie deklaracje ani wyrozumowane rozwiązania, ale prosty, prawie banalny sposób:

Trzeba wybić wedle tego wzoru medalik, a osoby, które go będą nosić i z pobożnością odmówią tę modlitwę, cieszyć się będą szczególną opieką.

Utkwijmy wzrok w Cudownym Medaliku: awers i rewers są ściśle ze sobą związane i wzajemnie rzucają na siebie światło.

Awers Medalika jest wyraźnym posłaniem, jasno wyrażonym przez oświetloną postać: Niepokalana Dziewica w pełnej chwale.

Sposób przedstawienia Maryi na medaliku łączy moment początkowy i moment końcowy jej egzystencji. To Dziewica z Nazaretu, która stawia stopy na globie ziemskim i depcze głowę węża: zło nigdy nie miało nad nią władzy. Jest Dziewicą w chwale, zalaną światłem, pośredniczką łask: rozdaje dary boskie na kuli ziemskiej, która „przedstawia cały świat, a zwłaszcza Francję”.

To Dziewica, której wszystko się udaje, która odnosi pełny sukces; to Dziewica, która działa i zwalcza siły zła a jednocześnie katalizuje i przekazuje światu zbawienie.

Rewers (odwrotna strona) Medalika wprowadza w tajemnicę zwycięstwa Dziewicy: jej związek z męką Chrystusa przestawiony jest przez literę „M” zakończoną krzyżem i przez obecność dwu serc, Jezusa i Maryi.

STOWARZYSZENIE DZIECI I MŁODZIEŻY MARYJNEJ

Członkowie Stowarzyszenia Dzieci i Młodzieży Maryjnej pogłębiają nabożeństwo do Najświętszej Maryi Panny Niepokalanej i szerzą jej kult, uczą się żyć głęboką wiarą i modlitwą, służą ubogim, szczególnie młodym ofiarom nędzy duchowej i materialnej, angażują się w dzieła prowadzone przez Kościół.

Początki Stowarzyszenia Dzieci i Młodzieży Maryjnej łączą się z objawieniami Matki Najświętszej, które miały miejsce w Paryżu, w kaplicy Sióstr Miłosierdzia św. Wincentego a Paulo przy ulicy du Bac. W lipcu i listopadzie 1830 r. Matka Boża ukazała się nowicjuszce s. Katarzynie Laboure (1806-1876). Z dłoni Maryi wypływały jasne promienie – symbol łask otrzymywanych przez ludzi za Jej pośrednictwem. Katarzyna ujrzała także wielką literę M i wyrastający z niej krzyż, pod nimi Serca Jezusa i Marii. Wokół postaci Matki Bożej widać było napis: „O Maryjo bez grzechu poczęta, módl się za nami, którzy się do Ciebie uciekamy”. Młoda zakonnica otrzymała od Najświętszej Maryi Panny polecenie wybicia i rozpowszechnienia Cudownego Medalika, dzięki któremu ludzie mają otrzymywać wiele łask. Matka Boża wyraziła także życzenie, by powstało Stowarzyszenie Dzieci Maryi Niepokalanej. Obydwa polecenia miał wypełnić ks. Aladel – spowiednik św. Katarzyny, kapłan Zgromadzenia Księży Misjonarzy św. Wincentego a Paulo.

Po zakończeniu objawień św. Katarzyna wielokrotnie powtarzała ks. Aladelowi wolę Niepokalanej: Najświętsza Panna chce, by ksiądz założył Stowarzyszenie. Ksiądz będzie jego założycielem i dyrektorem. Jest to Stowarzyszenie Dzieci Maryi. Najświętsza Panna udzieli mu wielu łask, odpusty będą nadawane, będzie obchodzonych wiele uroczystości ku Jej czci. Miesiąc maj będzie obchodzony szczególnie uroczyście. Nabożeństwo to rozciągnie się wszędzie.

Ks. Aladel nie wypełnienia jednak tego polecenia, dlatego Maryja poprzez św. Katarzynę wiele razy go upominała; w końcu padły nawet słowa: Matka Boża jest niezadowolona.

Sceptycyzm ks. Aladela spowodował, że pierwsza wspólnota powstała poza Paryżem, kilka lat po objawieniach, w 1838 r. W 1845 r. powstała grupa Stowarzyszenia w Paryżu, przy kościele św. Ludwika, który stał się domem macierzystym całego przyszłego dzieła. Ks. Aladel, już przekonany, że wypełnia wolę Najświętszej Maryi Panny, czuwał nad formacją występujących w jego szeregi i poświęcających się Matce Bożej. Wydał książeczkę zwaną Manualikiem Dzieci Maryi, która zawierała Statut i regulamin Stowarzyszenia. Na prośbę przełożonego generalnego Zgromadzenia Księży Misjonarzy św. Wincentego a Paulo, ks. Etiennea, papież Pius IX zatwierdził w 1847 r. Wspólnotę i przyznał jej określone odpusty. Na mocy papieskiej decyzji Księża Misjonarze otrzymali władzę zakładanie dla uczennic nasze otrzymali władzę zakładania dla uczennic szkół zostających pod kierownictwem Sióstr Miłosierdzia Stowarzyszenia pod wezwaniem Najświętszej Maryi Panny Niepokalanej Poczętej. Po trzech latach ten sam papież upoważnił przełożonych Księży Misjonarzy do zakładania tego w szkołach męskich, znajdujących się przy domach ich Zgromadzenia.

Stowarzyszenie Najświętszej Panny Niepokalanie poczętej w krótkim czasie zaczęło działać w całej Francji, docierało też do innych krajów, gdzie posługę pełnili Księża Misjonarze i Siostry Miłosierdzia.

Pierwszy akt erekcyjny w Polsce został wydany w roku 1852 r. dla grupy, która powstała przy Domu św. Kazimierza Sióstr Miłosierdzia we Lwowie. W sześć lat później przełożona domu prowincjonalnego w Chełmnie przywiozła z Paryża akt erekcyjny dla grupy założonej przez ks. Kameckiego w Chełmnie. W tym czasie istniało już Stowarzyszenie w Warszawie przy kościele Świętego Krzyża. W okresie zaborów działalność Stowarzyszenia była bardzo ograniczona, aż wreszcie władze całkowicie ją zlikwidowały.

W czerwcu 1876 r. papież Pius IX zezwolił, aby do Stowarzyszenia można było przyjmować również młodzież, która nie wychowywała się w szkołach i zakładach prowadzonych przez Siostry Miłosierdzia i Księży Misjonarzy. Wszystkie prawa związane z zakładaniem nowych grup i kierownictwem Stowarzyszenia oraz przyznane odpusty kilkakrotnie potwierdził potem papież Leon XIII.

Sto lat po objawieniach przy ulicy du Bac, tj. 1930 r., liczba Dzieci Maryi przekroczyła milion. Stolica Święta zezwoliła 25 marca 1931 r. na zakładanie Stowarzyszenia Dzieci Maryi we wszystkich parafiach na całym świecie, także tam, gdzie nie ma domów Sióstr Miłosierdzia i Księży Misjonarzy.

Stowarzyszenie przechodziło rozmaite koleje losu. Siostra Inchelin, przełożona generalna Sióstr Miłosierdzia, opracowując w 1952 r. statystykę dzieła, wskazuje na jego wielką żywotność – na świecie było wówczas ok. 150 tys. członków. Od początku istnienia Ruchu ponad 25 tys. zrzeszonych w nim młodych ludzi wstąpiło do zakonów lub seminariów duchownych.

W związku ze zmianami społecznymi po II wojnie światowej, w wielu krajach dało się odczuć durze osłabienie różnych wspólnot religijnych. Dotknęło to również Stowarzyszenia Dzieci Maryi.

W 1967 r. we Francji zmieniono nazwę na „Młodzież Maryjna”. Podobnie uczyniono w kilku innych krajach, choć w większości regionów świata Stowarzyszenie zachowało swoją pierwotną nazwę, ideał oraz cel, wyznaczone przez Matkę Bożą. Obecnie jest ono zarejestrowane przez Papieską Radę ds. Świeckich.

W Polsce, gdzie w czasach komunistycznych Stowarzyszenie nie mogło legalnie działać, zostało ono uznane przez Konferencję Episkopatu, który zatwierdził w 1992 r. jego pierwszy powojenny Statut. W sierpniu 1997 r., na spotkaniu odpowiedzialnych postanowiono używać nazwy „Stowarzyszenie Dzieci Marii i Młodzieży Maryjnej”.

Do Stowarzyszenia Dzieci Maryi i Młodzieży Maryjnej mogą należeć dziewczęta i chłopcy, którzy chcą żyć duchem maryjnym i szerzyć cześć Najświętszej Panny Niepokalanej.

Członkowie podzieleni są na grupy w zależności od wieku: Dzieci Maryi Młodsze (od 9 do 11 lat), Dzieci Maryi Starsze (od 12 do 14 lat) i Młodzież Maryjna (powyżej 15 lat).

Program formacji dostosowany jest do wieku. Młodsze dzieci przechodzą 3-letnią formację, starsze 2- letnią, a młodzież kształtowania jest 4 lata. Spotkania każdego cyklu, najczęściej cotygodniowe, odbywają się równolegle z latami nauki w szkole. Po zakończeniu formacji w grupie młodzieżowej osoby najbardziej zaangażowane mogą podejmować funkcje animatorów grup. Niektórzy z nich z czasem mogą być członkami ekipy koordynacyjnej.

W każdym kraju, w którym istnieje Stowarzyszenie Dzieci Maryi i Młodzieży Maryjnej, istnieje biuro, komitet, centrala koordynacyjna lub tzw. ekipa krajowa. Skład takiego biura czy centrali jest zmienny, niektóre z istniejących złożone są z samych sióstr, inne z kapłanów i sióstr, inne z kapłanów i sióstr, jeszcze inne ze świeckich, sióstr i kapłanów. W Polsce do centrali koordynacyjnej należy dyrektor (kapłan Zgromadzenia Misji), trzy siostry koordynatorki z różnych prowincji i kilkoro młodych członków, najczęściej animatorzy prowadzący grupy. Ekipa koordynacyjna spotyka się co najmniej raz do roku dla ustalania programu organizacji spotkań ogólnokrajowych i regionalnych.

Członkowie Stowarzyszenia Dzieci Maryi i Młodzieży Maryjnej co roku biorą udział w trzydniowych rekolekcjach zamkniętych – przez uroczystością Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny, świętem patronalnym Stowarzyszenia. Organizuje się też pielgrzymki dla grup do różnych sanktuariów maryjnych w Polsce. W czasie wakacji organizowane są obozy formacyjne dla młodzieży.

Formacja początkowa i ciągła przeniknięta jest duchowością maryjną, a szczególnymi świadkami wiary i wzorcami dla członków są: św. Katarzyna Laboure oraz założyciele Zgromadzeń Księży Misjonarzy i Sióstr Miłosierdzia – św. Wincenty a Paulo i św. Ludwika de Marillac. Co roku wybierany jest temat formacyjny uwzględniający aktualne wskazania duszpasterskie Kościoła. Członkowie Ruchu są zobowiązani do lektury Pisma Świętego, odmawiania różańca, a przede wszystkim do życia Eucharystią.

Członkowie Ruchu angażują się w duszpasterstwo i różnego rodzaju działalność parafialną – przygotowują liturgię, prowadzą adoracje, organizują jasełka i misteria, biorą udział w pielgrzymkach i rekolekcjach, pracują na rzecz ubogich.

Ruch Młodzieży Maryjnej zapraszany jest na spotkania międzynarodowe, m.in. na Światowe Dni Młodzieży. Na Dzień Młodzieży, który odbył się w sierpniu 1997 r. w Paryżu, przybyło 2 tys. członków należących do „młodzieży wincentyńskiej”. Młodzi pielgrzymi zgromadzili się na wspólnej modlitwie wraz z kapłanami Zgromadzenia Księży Misjonarzy i Siostrami Miłosierdzia w kaplicy objawień przy ulicy du Bac.

Młodzież Maryjna i Wincentyńska, do której w Polsce w zdecydowanej większości należą dzieci (80 proc.), angażuje się najczęściej w parafii – przygotowuje liturgię, śpiewy podczas Mszy świętej, misteria, adorację Żłóbka czy Grobu Pańskiego. Organizuje akademie z okazji różnych świąt, zwłaszcza maryjnych, uczestniczy w nabożeństwach majowych w uroczystym stroju z medalem na wstążce. Dzieci pomagają też ludziom chorym i starszym i wraz z siostrami odwiedzają ich po domach. Pomagają też w przygotowaniu dnia chorych, uczestniczą w akcjach na rzecz biednych dzieci czy dzieci z Domów Dziecka.

Krótko po powstaniu Stowarzyszenia Dzieci Marii w Polsce wydawany był „Rocznik Mariański”, będący obecnie ważnym źródłem historycznym. Później drukowano „Manualik Dzieci Maryi”. Obecnie ukazuje się wiele publikacji pomagających w opracowywaniu konspektów spotkań. Od wielu lat w Tarnowie ukazuje się czasopismo „Niepokalana”. Jest ono źródłem informacji dla Dzieci Maryi i Młodzieży Maryjnej. Ostatnio wydana została w Warszawie książeczka dla dzieci pt. „Św. Katarzyna i Cudowny Medal”, która ma być pamiętnikiem spotkań dla najmłodszych grup Dzieci Marii.

Na świecie jest ok. 200 tys. członków Dzieci Maryi i Młodzieży Maryjnej. Stowarzyszenie jest obecnie na pięciu kontynentach, w niektórych krajach dopiero rozpoczyna swoją działalność (np. na Białorusi), w innych przeżywa intensywny rozwój. Ruch obejmuje dzieci i młodzież od najmłodszych klas szkoły podstawowej aż do młodzieży studiującej, a w niektórych krajach osoby dorosłe. Większość członków pochodzi ze środowisk ubogich. Przeważającą część (60 proc.) stanowią dziewczęta.

W Polsce jest ok. 3 tys. członków w okresie formacji. Ruch istnieje w 16 diecezjach.

Ruch działa przeważnie tam, gdzie pracują Księża Misjonarze i Siostry Miłosierdzia, choć w wielu krajach projekt Stowarzyszenia podejmują również inne zgromadzenia, świeccy i kapłani diecezjalni. W Polsce od wielu lat istnieje wiele grup prowadzonych także przez siostry z innych zgromadzeń. Na Śląsku powstały z inicjatywy bpa Herberta Bednorza, który dzieło poznał dzięki rodzonej siostrze-szarytce. Dziś śląskie grupy liczą ok. 3 tys. członków nie zawsze świadomych historii powstania Stowarzyszenia i pochodzenia noszonego na szyi medalika.

TEKSTY PRZYRZECZEŃ SKŁADANYCH PRZEZ DZIECI MARYI

Najmłodsze dzieci (do V kl.) nie odmawiają specjalnej modlitwy, otrzymują jedynie medalik.

Dzieci od VI do VIII kl. recytują wspólnie osobiście przepisany i podpisany tekst modlitwy:

O Niepokalana Dziewico, Bogurodzico Maryjo!
Wobec wszystkich tutaj obecnych | ja N.N……….. obieram Ciebie dzisiaj za moją Panią i Matkę. | Postanawiam mocno | Tobie zawsze wiernie służyć, | żyć w stanie łaski uświęcającej | i troszczyć się o to, | aby przybliżyć Królestwo Twego Syna. | Ponieważ znam moją słabość, | proszę Cię przez Krew Jezusa przelaną na krzyżu, | abyś mnie przyjęła do grona swych umiłowanych dzieci | i strzegła mnie jako swoją własność. | Amen.

Najstarsza młodzież (od kl. VIII wzwyż): mogą to być dziewczęta i chłopcy – zwłaszcza lektorzy, którzy przeszli wcześniejszą formację w gronie ministrantów recytuje wspólnie osobiście przepisany i podpisany tekst:

Matko Boża, Niepokalana Maryjo! | Tobie poświęcam ciało i duszę moją, | wszystkie modlitwy i prace, | radości i cierpienia, | wszystko, czym jestem i co posiadam. Ochotnym sercem oddaję się Tobie w niewolę miłości. | Pozostawiam Ci zupełną swobodę posługiwania się mną dla zbawienia ludzi | i ku pomocy Kościołowi świętemu, | którego jesteś Matką.| Chce odtąd czynić wszystko z Tobą, | przez Ciebie | i dla Ciebie. | Wiem, | że własnymi siłami niczego nie dokonam, | Ty zaś wszystko możesz, | co jest wolą Twego Syna, | i zawsze zwyciężasz. | Spraw więc, Wspomożycielko Wiernych, | by moja rodzina, parafia i cała Ojczyzna | były rzeczywistym królestwem Twego Syna i Twoim. | Amen.

Młodzież, która już w poprzednich latach brała udział w takim nabożeństwie, recytuje wspólnie osobiście przepisany i podpisany tekst:

Najświętsza Maryjo Panno, | Matko Boża! | Ponawiam dzisiaj moją decyzję należenia do Ciebie | i proszę Cię, wspomagaj mnie, | aby dusza moja była zawsze czysta, | by wiara moja była niezachwiana, | a serce moje było zawsze otwarte na potrzeby bliźnich, | i aby życie moje było piękne i szlachetne | jak Twoje, Maryjo! | Amen.

Przyjęcie medalika odbywa się w postawie klęczącej. Grupa II- na zielonej wstążeczce; grupa III: dziewczęta – duże medaliki na szerokiej niebieskiej wstążce, chłopcy- małe na łańcuszku. Kapłan podaje medalik wpierw do ucałowania, a potem mówi:

Przyjmij znak Niepokalanej na obronę ciała i duszy, abyś dzięki łasce Bożej i pomocy Maryi, Matki twojej, zasłużył(a) na wieczne zbawienie. W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego.
Osoba przyjmująca:
Amen.

PIEŚNI MARYJNE Z MOTYWEM DZIECI MARYI

• nr 625 – Jestem dziecięciem Maryi…
• nr 631 – Królowej swej jam wierność przysięgała…
• nr 634 – Ku Tobie czysta…
• nr 636 – Maryjo, coś jest w niebie…
• nr 637 – Maryjo, ja Twe dziecię…

w każdej pieśni mowa o Maryi;
podmiotem wszystkich tych wypowiedzi – Dziecko Maryi (jedno lub więcej);
motywy:

• nr 625 Jestem dziecięciem Maryi… –> motyw medalika i oddania się Matce Bożej;
• nr 631 Królowej swej jam wierność przysięgała… –> motyw przysięgi przed ołtarzem;
• nr 634 Ku Tobie czysta… –> motyw dziecka Maryi;
• nr 636 Maryjo, coś jest w niebie…–> motyw ślubowania i przynależności do wspólnoty;
• nr 637 Maryjo, ja Twe dziecię…–> motyw dziecka Maryi.

treść poszczególnych pieśni:

• nr 625 – Jestem dziecięciem Maryi… tu: deklaracja bycia Dzieckiem Maryi, radość i szczęście z tego powodu oraz z noszenia medalika (1 zwrotka), apel do innych o zwracanie się do Maryi o pomoc w cierpieniu (2 zwrotka), pokorna prośba o wsparcie w godnym noszeniu imienia Dziecka Maryi (3 zwrotka);
• nr 631 – Królowej swej jam wierność przysięgała… tu: deklaracja służenia Maryi jako Królowej i Matce aż do końca życia (1 zwrotka), przekonanie o dalszym życiu tylko z Maryją (2 zwrotka);
• nr 634 – Ku Tobie czysta… tu: pochwała Maryi (pierwsza część każdej zwrotki) i wyrażone w modlitwie zbiorowe pragnienie bycia Jej dziećmi (druga część każdej zwrotki);
• nr 636 – Maryjo, coś jest w niebie… tu: prośba skierowana do Maryi o błogosławieństwo w dniu ślubowania wierności (1 zwrotka), prośba o przyjęcie do wspólnoty i pomoc w wytrwaniu w czystości (2 zwrotka), prośba o pomoc w cnotliwym życiu na ziemi i o zbawienie po śmierci (3 zwrotka);
• nr 637 – Maryjo, ja Twe dziecię… tu: prośba o pomoc w życiu bez grzechu (1 zwrotka), prośba o pomoc w słabości (2 zwrotka), życzenie wpatrzenia się w obraz Maryi (3 zwrotka).

każda z tych pieśni może stanowić parafialnej wspólnoty Dzieci Maryi