Z HISTORII PARAFII I STAREGO KOŚCIOŁA W dokumentach po raz pierwszy nazwa Rudno występuje w roku 1228. W dawnych czasach Rudno należało do parafii Łabędy. W roku 1217 zostały dokładnie określone granice parafii Łabędy i wszystko wskazuje na to, że wtedy Rudno zostało wydzielone z przynależności do Łabęd. Przyjmuje się zatem, że w tym samym roku 1217 powstała niezależna parafia Rudno z własnym kościołem, który Jan z Rudna wyposażył. Ks. Jan Michalec ( proboszcz w Rudnie w latach 1909 – 1956 ) w kronice parafialnej umieścił taki zapis: „Historia parafii jest historią Domu Bożego tej parafii. Dom Boży jest zaś historią tęsknoty pobożności duszy do łączności z Bogiem; duszy, której nie jest obojętne gdzie się modli i gdzie składa Ofiarę. W świątyni dusza ludzka czuje szczególną bliskość i obecność Boga. Gdzie skupia się garstka wierzących ludzi, tam z czasem powstaje Dom Boży. To, co ci ludzie czują do swego Boga i czego od Niego oczekują, starają się każdorazowo poprzez swoją świątynię wyrazić. Jeśli chcemy wiedzieć, co ludzie myślą o Bogu, powinniśmy przypatrzeć się ich kościołom”. O starym kościele ( drewnianym) dowiadujemy się z protokołów powizytacyjnych z roku 1679. Jest tam umieszczony następujący zapis: „Kościół jest drewniany pod wezwaniem św. Mikołaja. Posiada 28 łokci długości i 13 łokci szerokości, wewnątrz ściany obłożone są gliną i wapnem, bez jakichkolwiek ozdób. Zakrystia jest również drewniana, jak i dzwonnica, w której zawieszone są dwa dzwony”. A w 1687 roku napisano w protokołach: „Kościół w środku jest wyłożony gliną i pomalowany. Sufit jest stary, z desek, również pomalowany, podłoga ceglana, częściowo z klepiska, zakrystia mała i mroczna, drzwi zewnętrzne posiadają żelazne okucia. Ponad wszystkimi drzwiami znajduje się chór; ławki są drewniane, dzwonnica połączona z kościołem, wewnątrz [ jej ] wiszą dwa dzwony. Wokół kościoła przebiega krużganek…” W roku 1790 kościół otrzymał swoje pierwsze organy. Zostały zbudowane przez organomistrza Weissa z Pyskowic. Proboszcz Karol Huebscher pisze w roku 1850 o rudnowskim kościele: „Kościół Parafialny w Rudnie jest prastarą drewnianą budowlą, zbudowaną z nieobrobionego drewna, z okrągłych, okorowanych pni jodłowych, bez użycia siekiery i topora…”. I dalej dodaje: „Kościół jest mało odpowiedni jak na swoje przeznaczenie. Pomieszczenie wewnątrz było dla parafian za ciasne. Z powodu niskiego pułapu w prezbiterium w porze letniej było duszno. Z sześciu belek wszystkie były pod powłoką malarską przegnite, dach poczwórnie kryty gontem, całkowicie uszkodzony…”. Liczba parafian była niewielka. W roku 1724 było w Rudnie 130 katolików, 14 protestantów i 8 Żydów. W 1887 roku parafia Rudno liczyła łącznie z Rudzińcem, Łaskarzówką, Pławniowicami i Taciszowem 3995 katolików, 131 protestantów i 14 Żydów 

Z HISTORII NOWEGO KOŚCIOŁA Według kronik parafialnych wiek starego kościoła określano na około 600 lat. Jednak „nadgryziony zębem czasu” pod koniec marca 1922 roku został rozebrany ustępując miejsca nowemu. Za ks. proboszcza Michalca powstał na miejscu starego, drewnianego kościoła, który groził zawaleniem, nowy kościół. Kronikarz zanotował: „Od momentu jak stary, drewniany kościół groził zawaleniem, do tego stopnia, że dach musiał być podpierany między belkami stropu od zewnątrz, oczywistym było, że budowa nowego kościoła, o której się mówiło od lat, stała się nieunikniona. Końcem marca 1922 roku doszło do wyburzenia starego, drewnianego, szacownego kościoła”. Budowę nowego kościoła zaczęto w kwietniu 1922 roku. Przy uzyskaniu kamieni polnych do budowy nowych fundamentów kościoła uczestniczyła cała gmina. 18 maja 1922 roku miała miejsce uroczystość położenia kamienia węgielnego. Wraz z kamieniem węgielnym umieszczono: banknoty, aktualne gazety oraz informacje o panującej w owym czasie sytuacji w kościele i w szkole na terenie gminy Rudno. W grudniu tego samego roku budowa była tak daleko posunięta, że część dachu była całkowicie gotowa, a pozostała część przykryta prowizorycznie i zabezpieczona przed opadami. Do kwietnia 1923 roku trwała przerwa w budowie. W dalszej kolejności wzniesiono kopułę. Jednak już w sierpniu katastrofalna inflacja pieniądza zmusiła do zatrzymania budowy. Po wznowieniu budowy na skutek inflacji było zatrudnionych tylko dwóch murarzy z Rudna, którzy kończyli roboty murarskie. Aby uzmysłowić obraz inflacji w ówczesnym czasie, warto wspomnieć, że na początku budowy godzina pracy murarza kosztowała 18 marek, a na zakończenie tej budowy kosztowała już 1 bilion marek. W niedzielę 23 września 1923 roku ks. proboszcz Jan Michalec poświęcił gotowy Dom Boży. A dnia 4 listopada 1923 r., konsekracji nowego kościoła dokonał Kardynał dr Adolf Bertram z Wrocławia.

 Z NAJNOWSZEJ HISTORII W 1925 roku zakończono budowę nowych organów. Taki mniej więcej stan istniał do wybuchu II wojny światowej. Lata 1939 -1945 to chyba najtrudniejszy okres w życiu naszej parafii. Z kościoła zostały wywiezione i przeznaczone na cele wojenne dzwony: Christian, Urban i Agnieszka oraz wiele przedmiotów srebrnych i mosiężnych. Jednak najcięższe chwile wieś przeżyła z chwilą wkroczenia armii radzieckiej. 21. 01. 1945 roku z rąk pijanych żołnierzy ginie dwunastu niewinnych ludzi naszej wspólnoty. Sam budynek kościoła nie uległ zniszczeniu. 24. 05. 1948 roku odbyło się pierwsze powojenne bierzmowanie. W tym okresie rozwinął się ruch pielgrzymkowy do Studzionki i na Górę św. Anny. W styczniu 1957 roku przeprowadzony został remont organów, a we wrześniu tego roku kościół dzięki ofiarności parafian zyskał 3 nowe dzwony, którym nadano imiona: św. Izydora, św. Katarzyny-Barbary i św. Floriana. W 1958 roku odnowiono wnętrze świątyni wg projektu artysty malarza Rufina Gilnera z Niedobczyc. Wielkim wydarzeniem w parafii w 1966 roku było Nawiedzenie obrazu MB Częstochowskiej naszej wspólnoty. Jubileusz 50-cio lecia naszej świątyni obchodzono dwukrotnie. Najpierw 24. IX. 1972 roku uroczystą Mszę św. ( w rocznicę położenia kamienia węgielnego ) odprawił Ks. Biskup Antoni Adamiuk. A właściwe uroczystości przypadły na dzień 4. XI. 1973 roku. Nowego wyglądu nasz kościół nabrał w 1975 roku. Przeprowadzono bowiem generalny remont, którego owocem było pomalowanie wnętrza, wyłożenie marmurem posadzki prezbiterium, położenie mozaiki parkietowej na ołtarzu, a płaskorzeźba przyozdobiła Stół Pański. W roku 1977 został zamontowany elektryczny napęd dzwonów. W latach 1993 – 1994 przeprowadzono kolejny kapitalny remont organów, wybudowano kaplicę cmentarną, odnowiono wieżę kościelną i pomalowano całą świątynię na zewnątrz, nadając jej nową kolorystykę. Rozpoczęto również renowację witraży. Wielkim wyzwaniem dla parafian było sfinansowanie budowy ogrzewania podłogowego w kościele, z którego dobrodziejstwa korzystamy już sześć lat. Mocnym duchowym przeżyciem mieszkańców Rudna było II Nawiedzenie MB Częstochowskiej w kopii cudownego obrazu jasnogórskiego. Wydarzenie to zostało uświetnione obecnością Ks. Biskupa Jana Wieczorka, który przewodniczył Liturgii. W roku 2002 w kościele zostało zainstalowane nowe nagłośnienie, a w 2003 Firma „ARTKONS” Pana Jacka Kłosińskiego z Torunia dokonała renowacji obrazu św. Mikołaja Biskupa, patrona świątyni i parafii. Także od roku 2002 trwa generalny remont plebanii, który rozpoczął się od osuszania fundamentów, likwidacji grzyba i położenia drenża. W roku 2002 rozpoczęto budowę nowego parkingu przy cmentarzu. Dnia 09. XI. 2003 roku Ks. Biskup Gerard Kusz przewodniczy liturgicznej uroczystości 80-cio lecia konsekracji naszego kościoła i poświęci tablicę pamiątkową ku czci śp. Ks. Mariana Przydacza, która z inicjatywy Rady Duszpasterskiej i obecnego ks. proboszcza została wykonana i umieszczona na naszym parafialnym cmentarzu. W roku 2009 rozpoczął się generalny remont naszego kościoła. Rozpoczęto dzięki środkom pozyskanym z Unii Europejskiej, Urzędu Gminy w Rudzińcu jak i środkom własnym. Rok 2009 to wymiana konstrukcji dachowej z całkowitą wymianą pokrycia dachowego ( dachówka karpiówka ) oraz odnowieniem elewacji kościoła z przywróceniem pierwotnej kolorystyki. Dokonała tego Firma URBANEK-DACHY z Kozłowa. W roku 2010 pod nadzorem archeologicznym dokonano wykopów wokół kościoła, a następnie położono drenaż oraz odwodnienie. W tym momencie rozpoczął się długotrwały proces osuszania zawilgoconych murów kościoła. Międzyczasie zaczęto porządkować nasz cmentarz. Wyłożono drogę procesyjną wokół kościoła jak i główną alejkę cmentarną kostką granitową. Następnym etapem naszych prac na cmentarzu było częściowe odrestaurowanie jak i wykonanie nowego ogrodzenia na naszym cmentarzu. Dzięki Firmie EUROWIA, która przez rok wynajmowała nasz parking na biura oraz bazę sprzętowo-materiałową udało się wykończyć nasz parking przy cmentarzu kładąc nową nawierzchnię z asfaltowego frezu. W roku 2015 pod nadzorem konserwatorskim Firma BRAT-BOL z Rudy Śląskiej zaczęła odtwarzać i restaurować wnętrze naszego kościoła. Prace zostały ukończone na początku 2016 roku. Z początkiem 2016 roku Firma konserwatorska Pani Moniki Domańskiej – MDC RENO z Alwerni koło Krakowa rozpoczęła konserwację głównego ołtarza dedykowanego św. Mikołajowi, patronowi kościoła jak i parafii. W roku 2017 ta sama Firma dokonała odrestaurowania bocznego ołtarza Matki Bożej. Obecnie trwają prace konserwatorskie nad drugim bocznym ołtarzem NSPJ. Czeka nas jeszcze ogrom pracy aby przywrócić całkowite piękno naszego kościoła co mamy nadzieję – dzięki Bożej pomocy jak i ofiarności naszych parafian zostanie w jak najszybszym czasie zrobione.